រឿងនិទាន៖ គ្រាប់ពេជ្រ 16/03/2011
Posted by មានសង្ឃឹម in ចំណេះដឹងទូទៅ, រឿងនិទាន.Tags: ចំណេះដឹងទូទៅ, រឿងនិទាន
3 comments
នេះជារឿងមួយដែលបងស្រីភ័ណ្ឌរបស់ខ្ញុំធ្លាប់បាននិទានឲ្យស្តាប់កាលពី៤ រឺ ៥ឆ្នាំមុន ខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តរឿងមួយនេះខ្លាំងណាស់ សង្ឈឹមថាអ្នករាល់គ្នាក៏ដូចជាខ្ញុំដែរ។
កាលមួយមានកុមារាម្នាក់ដែលមានអាយុ៧ឆ្នាំ ក្រៅពីរពិសវាជាក្មេងដែលមានទំលាប់ មិនល្អ គឺឆេវឆាវ បោកប្រាស់ និងមាត់អាក្រក់ វាចូលចិត្តបោករបស់វាលេង វាចូលចិត្តខឹង និងនិយាយពាក្យមិនគួសម។ ក្នុងក្រុមគ្រួសារ ញាតិជិតខាង រួមទាំងមិត្តភក្ត័ សុទ្ធតែដឹងចរិកតរបស់វា ហើយជារឿយៗពួកគេមិនសូវប្រកាន់ និងឧស្សាហ៏ផ្តល់ឱកាសដល់វា រឿងទាំងនេះកាន់តែធ្វើឲ្យកុមារតូចរបស់យើងកាន់តែយ៉ាប់ទៅៗ ។
មានថ្ងៃមួយឪពុករបស់កុមារតូចនោះបានហៅ កូនប្រុសរបស់គាត់មកជិតរួចប្រាប់ថា កូនពុកតើកូនអាចធ្វើតាមពុករឿងមួយបានទេ? វាឆ្លើយតបយ៉ាងឆាប់ថា “បានតើពុក មានរឿងអីទៅ ? ” ឪពុកបានបន្តថា រាល់ថ្ងៃកូនតែងតែមិនសប្បាយចិត្តហើយនិយាយពាក្យមិនពិរោះជាច្រើន ចឹងចាប់ពីពេលនេះទៅ រាល់ពេលដែលកូនខឹងត្រូវមិននិយាយអ្វីទាំងអស់ កូនគ្រាន់តែយកដែកគោលយកទៅដំនៅរបងមុខផ្ទះរបស់យើងទៅបាន ហើយ។ កុមារនោះក៏យល់ព្រមធ្វើតាមឪពុកគេដែលបានប្រាប់ គេបានដំដែកគោលរាល់ពេលវាខឹង និងមិនសប្បាយចិត្ត វាដំជាច្រើន… កុមារានោះធ្វើបែបនេះរាល់ថ្ងៃ ។ គេឆ្ងល់ថាហេតុអីបានជាឪពុកគេឲ្យគេធ្វើបែបនេះ? វាបានសួរឪពុករបស់វា ប៉ុន្តែគាត់បានប្រាប់ថា គាត់នឹងប្រាប់រឿងនេះនៅថ្ងៃណាមួយ ។
ពេលមួយដែលវាទទ្ទឹងរងចាំក៏មកដល់ឪពុកវាក៏បាននិយាយប្រាប់កុមារតូចថា កូនយក ដង្កាប់ដកដែកគោលដែលកូនដុំនោះឲ្យអស់ក្នុងថ្ងៃនេះបើសិនកូនចង់ដឹង ។ កុមារយើងបានធ្វើការងារហត់នឿយនេះពេញមួយថ្ងៃព្រោះគេពិតជាចង់ដឹង ថាមានរឿងអ្វីកើត ឡើង… ក្រោយពេលបញ្ជប់ការងារគេរួចរាល់ហើយ ឪពុកបានដឹកដៃកូនប្រុសរបស់គាត់ដើរមើលរបងនៅខាងមុខផ្ទះ គាត់បានសួរថា “កូនឃើញទេមានប្រហោងជាច្រើនដែលកូនបានដំ ទោះជាយ៉ាងណាវាគ្រាន់តែជារបងឈើធម្មតាប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែមនុស្សជុំវិញខ្លួនកូនមិនមែនជារបងឈើនេះទេ គ្រប់គ្នាមានការគិត ការស្រលាញ់ មានខួរក្បាល មានការឈឹចាប់…ព្រោះរាល់គ្នាគឺមានជីវិត ” ។
“ចំពោះកូនក៏ដូចជាចំពោះពួកគេដែរ យើងដូចជាដុំពេជ្រដ៏មានតំលៃដែលមិនអាចកាត់ ថ្លៃបាន តើកូនត្រូវដំលើដុំពេជ្រទាំងនោះឲ្យខ្ទេចរឺរាល់ពេល ដែលកូនខឹង? ពាក្យសំដីនិងទង្វើកូនអាចធ្វើឲ្យបេះដូងពួកគេធ្លុះដូចដែលកូនឃើញប្រហោងលើរបងឈើមុខ ផ្ទះ របស់យើងចឹង ហើយកូននិងហត់នឿយនៅពេលដែលគ្នាននរណាម្នាក់នៅក្បែរ រឺយល់ចិត្ត វាពិបាកនិងហត់នឿយជាង ដែលកូនបានចំណាយពេលដកដែកគោលពេញមួយថ្ងៃនេះទៅទៀត ។ មនុស្សប្រុសម្នាក់មិនមែនបង្ហាញពីភាពខ្លាំង រឺ កំលាំងបាយឲ្យអ្នកដទៃខ្លបខ្លាចនោះទេ មនុស្សប្រុសពិតប្រាកដគឺជាមនុស្សដែលចេះគ្រប់គ្រងអាម្មរណ៏ របស់ខ្លួនឯងបានល្អ ” ។
ចាប់តាំងពីពេលដែលឪពុកបានប្រាប់មក កុមារតូចបានព្យាយាមកែប្រែខ្លួនឯង វាបានក្លាយជាក្មេងល្អម្នាក់ ហើយរាល់ពេលដែលមានមនុស្សសួរថា ហេតុអីបានជាឯងអាចក្លាយជាបែបនេះបាន? ។ វាឆ្លើយដោយងាយថា “ព្រោះខ្ញុំមិនចង់បាត់បង់ដុំពេជ្ររបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ក្លាយជាបុរសពេញលេញម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ” ។
មានសង្ឃឹម 