ខ្សែភាពយន្តរឿង Joker 2019 17/12/2019
Posted by មានសង្ឃឹម in ចំណេះដឹងទូទៅ, សៀវភៅកំណត់ហេតុ.trackback
ជាភាពយន្តហូលីវូតខ្នាតធំដែលត្រូវបានដាក់បញ្ចាំងនៅគ្រប់រោងភាពយន្តក្នុងក្រុងភ្នំពេញ តាំងពីខែតុលា ។ ខ្ញុំពិតជាចង់មើលរឿងនេះ តែគួរឱ្យស្តាយដោយកូនស្រីខ្ញុំមិនត្រូវបានអនុញាតិឱ្យចូលមើលនោះឡើយ ដូច្នេះខ្ញុំពន្យាពេលរហូតភាពយន្តនេះដកចេញពីរោងបាត់ បន្ទាប់ពីក្មួយស្រីរបស់ខ្ញុំបានមើល នាងក៏បានណែនាំខ្ញុំម្តងទៀត…។
ខ្ញុំបានចូលមើលJokerក្នុង Website មួយ… ការចាប់ផ្តើមប៉ុន្មាននាទីដំបូងខ្ញុំដូចជាអារម្មណ៍តានតឹង ខ្ញុំយល់ពីអារម្មណ៍ដ៏គួរឱ្យខ្លាចមួយដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែជឿថា ស្ថានភាពខ្ញុំមិនទាន់ធ្ងន់ធ្ងរដូចជា Arthur នោះទេ។
Arthur ជាឈ្មោះឯករបស់រឿង Joker ។ គាត់បានសម្តែងឥតខ្ចោះរហូតដល់មនុស្សជាច្រើនបានកោតសរសើរថាជារឿងល្អបំផុតប្រចាំឆ្នាំ។
រឿងនេះបានរៀបរាប់ពីមនុស្សដែលមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តក្នុងកំឡុងទស្សវត្សន៍ឆ្នាំ៦០ តាមដែលខ្ញុំគិត។
សេចក្តីសង្ខេប៖
– Joker មានជំងឺផ្លូវចិត្ត ហើយគាត់តែងតែសើចខុសពេល ទោះជាគាត់មិនចង់ (ភាគច្រើនគាត់សើចពេលដែលគាត់នៅជាមួយមនុស្សឬស្ថានភាពដែលធ្វើឱ្យគាត់តានតឹងផ្លូវចិត្ត)។
– ដោយសារតែការសើចខុសពេលវេលារបស់គាត់ គាត់ត្រូវបានគេបញ្ជាក់ជាកាតមួយភ្ជាប់ខ្លួនសម្រាប់គាត់បង្ហាញទៅអ្នកដទៃ ប៉ុន្តែពេលខ្លះវាយឺតយ៉ាវសម្រាប់បង្ហាញកាតនេះទៅពួកគេ ព្រោះតែមនុស្សទាំងនោះមិនបានទុកពេលនិងយល់យោគគាត់នោះទេ ។ កាលដែលគាត់សើច វាធ្វើឱ្យគាត់ឈឺចាប់ជាងពេលដែលស្ងាត់ស្ងៀម…។
– គាត់ទទួលរងអំពើហិង្សានិងអយុត្តិធម៌ជាច្រើនលើកពីមនុស្សម្នានៅក្នុងសង្គម។
– គាត់ត្រូវចិញ្ចឹមនិងមើលថែម្តាយចាស់ដែលមានជំងឺរាំរ៉ៃជាយូរឆ្នាំមកហើយ ផ្នែកមួយនៃបញ្ហាផ្លូវចិត្តរបស់គាត់គឺជះឥទ្ធិពលពីម្តាយរបស់គាត់ ហើយម្តាយរបស់គាត់កុហកគាត់គ្រប់យ៉ាង… ម្តាយរបស់គាត់ជាអ្នកបង្កើតមេរោគនេះ។
– គាត់គ្រាន់តែជាក្មេងកំព្រាដែលម្តាយរបស់គាត់សុំយកមកចិញ្ចឹម ហើយនៅពេលដែលគាត់ដឹងគឺវាជាការវាយប្រហារមួយដ៏ធំ ។ ម្តាយរបស់គាត់មានជំងឺផ្នែកស្មារតី ហើយបានឱ្យមិត្តប្រុស រំលោភបំពាន លើរូបរាងកាយ និងប្រើអំពើហិង្សាយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរមកលើគាត់ ។ គេបានសរសេរក្នុងកំណត់ហេតុម្តាយគាត់ថា គាត់មានរបួសនៅក្បាលជាច្រើនកន្លែងនិងមានស្នាមជាំពេញខ្លួន… ក្រៅពីនោះគាត់ខ្វះអាហារូបត្ថម្ភនិងរងសម្ពាធពីជាតិវិទ្យុសកម្មពេលដែលគាត់នៅតូច។ ការពិតទៅម្តាយរបស់គាត់ យកគាត់មកចិញ្ចឹមគឺដើម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ… គាត់មិនបានត្រូវមើលថែនោះទេ…។
– គាត់សម្លាប់មនុស្សដែលជាចំណែកនៃភាពឈឺចាប់ខ្លោចផ្សារនៃជីវិតរបស់គាត់ ហើយមនុស្សដែលយើងគិតថាត្រឹមត្រូវនិងមានប្រយោជន៍ក្នុងសង្គម វាគ្រាន់តែជាលាមកដែលស្ថិតនៅក្នុងលូក្រោមដីប៉ុណ្ណោះ។
– ខ្ញុំគិតថាគាត់មានស្នេហានិងមានអ្នកយល់ចិត្តដែលជាស្ត្រីម៉េម៉ាយរស់នៅអាគារជាមួយគាត់ តែការពិតនោះគ្រាន់តែជាក្តីស្រម៉ៃមួយរបស់គាត់តែម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ។
– គាត់មិនសម្លាប់មនុស្សដែលធ្វើល្អជាមួយគាត់នោះទេ ហើយគាត់មិនវាយប្រហារនរណាម្នាក់ពីក្រោយខ្នងដែរ ។
រឿងដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំស្ញប់ស្ញែងមួយគឺ Joker បានទៅទាត់សំរាមនៅច្រកផ្លូវដើម្បីបន្ធូរកំហឹងនិងភាពសោកសៅ ខណៈដែលមនុស្សគិតថាត្រឹមត្រូវនិងចេះដឹងបែរជាទាត់ធាក់គាត់នៅពេលដែលពួកគេមិនសប្បាយចិត្ត។ សរុបសេចក្តីមក ការឈឺចាប់របស់គាត់គឺគាត់ទទួលខុសត្រូវដោយខ្លួនឯង មិនឱ្យប៉ះពាល់ដល់អ្នកដទៃឡើយ ។ គ្រប់កាយវិកា ទឹកមុខ និង ដំណើរ… គឺបង្ហាញថាជីវិតគាត់ពិតជាត្រូវការសង្គ្រោះបន្ទាន់ ប៉ុន្តែវាជារឿងដែលគួរឱ្យសោកស្តាយបំផុតដែលជនរងគ្រោះជាអ្នកជំងឺ ជាមនុស្សទន់ខ្សោយ ក្រខ្សត់ និង ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវម្នាក់ ត្រូវទទួលរងការប្រមាថ ធ្វើបាបជាបន្តបន្ទាប់ ។
គាត់ដឹងថាគាត់មានជំងឺនេះ គាត់ចង់ព្យាបាលវា គាត់ចង់ឱ្យជិវិតនិងទឹកចិត្តរបស់គាត់ប្រសើរឡើង តែវាជារឿងដ៏លំបាកមួយដែលពួកគេមិនដឹងថា តើត្រូវព្យាបាលដោយរបៀបណា? ក្រៅពីសួរសំនួរដដែលៗនិងផ្តល់ត្រឹមជាថ្នាំលេប… ។ អ្នកព្យាបាលដែលគួរឱ្យធុញទ្រាន់ គេត្រូវការឱ្យគាត់ស្តាប់ដំបូន្មានទាំងនោះ ទាំងដែលគេមិនដែលព្យាយាមស្តាប់និងស្វែងយល់ពីអ្វីដែលគាត់បាននិយាយទាល់តែសោះ។
សង្គមដែលបក្សពួក អាត្មានិយម ប្រកាន់វណ្ណៈ កម្សោយនៃការដឹកនាំពិតជះឥទ្ធិពលដល់ផ្លូវចិត្តរបស់មនុស្ស…។ ឈុតដែលខ្ញុំសង្វេគគឺរាល់ពេលដែលគាត់ត្រូវបានគេវាយធ្វើបាប ហើយឈុតដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំរីករាយជាងគេគឺនៅពេលដែលរាំ… ប្រហែលជាពេលដែលគាត់រកឃើញថា តើគាត់នឹងធ្វើអ្វីបន្តទៀត?
ខ្ញុំរកឃើញស្នាមញញឹមពិតប្រាកដនៅប៉ុន្មានវិនាទី ពេលដែលគាត់បានឃើញបុរសពាក់មុខម្នាក់ជិះក្នុងរថយន្តតាក់ស៊ីឆ្លងកាត់ផ្លូវ ។
ខ្ញុំបានមើលរឿងនេះពីរលើក ហើយខ្ញុំហាក់ដូចជាចូលជ្រៅទៅក្នុងសាច់រឿងនិងតួអង្គ ។ ខ្ញុំពិតជាស្រឡាញ់រឿងមួយនេះខ្លាំង ហើយខ្ញុំនឹងរក្សាវាទុកជាឯកសារដែលជាផ្នែកមួយនៃប្លក់របស់ខ្ញុំ។
សម្រាប់ខ្ញុំ ជំងឺផ្លូវចិត្តជាជំងឺដែលកាចសាហាវបំផុត ។ វាជាបិសាចដែលផ្តល់ការឈឺចាប់ឱ្យអ្នករៀងរាល់វិនាទី បន្តិចម្តងៗ… គ្មានសំឡេង គ្មានពណ៌ គ្មានឈ្មោះមេរោគ គ្មានទំហំ… ហើយទីបំផុតវាក៏បញ្ចប់គ្រប់យ៉ាងជាយើងដោយស្ងៀមស្ងាត់ ។ បរិយាកាស មនុស្សជុំវិញខ្លួន សុទ្ធតែជាចំណែកមួយនៃវិបិត្តផ្លូវចិត្ត…. ហើយសម្រាប់ពួកគេ «ជីវិតគឺគ្រាន់តែជាសោកនាដកម្ម» ប៉ុណ្ណោះ!!!
មានសង្ឃឹម 
មតិ»
No comments yet — be the first.