កង់ថ្មីរបស់ប៉ាខ្ញុំ 19/04/2014
Posted by មានសង្ឃឹម in ផ្ទាល់ខ្លួន.trackback
ចូលឆ្នាំថ្មីនេះខ្ញុំនិងបងស្រីបានសម្រេចទិញកង់ថ្មីមួយឲ្យប៉ារបស់ខ្ញុំទុកជាកាដូរ វាមិនថ្លៃនោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកក៏ដឹងថាទឹកចិត្តគឺសំខាន់ជាង ។ ក្រោយពីជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍មក ប៉ារបស់ខ្ញុំបានបាត់បង់ការចងចាំមួយចំនួន ហើយគាត់បានប្រែក្លាយជាមនុស្សថ្មីទាំងស្រុងគឺមិននិយាយស្ដី ដោយគាត់ចំណាយពេលញញឹមច្រើនជាង ប៉ុន្តែបើពេលគាត់និយាយគឺឃ្លាអ៊ែតែម្ដង ។
ឆ្លងកាត់ការគ្រោះថ្នាក់ដ៏ធំក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ប៉ាចូលចិត្តស្ដាប់ច្រើនជាងនិយាយ ។ គាត់លែងមានពាក្យទូន្មានសម្រាប់ពួកខ្ញុំ លែងមានការផ្ដល់យោបល់ ឬអនុសាសន៍អ្វីផ្សេងៗ… ដូចពេលមុន ។ អ្វីដែលគាត់មានគឺការរស់នៅដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ ។ ក្រោយពេលចូលនិវត្តន៍ ប៉ាបានចំណាយពេលជាមួយក្តាអុក ញាំកាហ្វេ ជក់បារីជាមួយចាស់ៗស្របាលគាត់…ជាប្រចាំ ។ គាត់ដូចជាព្រះអង្គសម្រិតទៅហើយ ដែលត្រជាក់ល្ហឹមគ្រប់ពេល ។
មិនតិចពេលទេដែលពួកយើងបានលឺសំឡេងស្រែកហ៊ោរបស់គាត់ចេញពីតូបកាហ្វេតូចមួយក្បែរភូមិដែលបងស្រីខ្ញុំរស់នៅ ។ តើជីវិតពិតជាអស្ចារ្យបែបនេះ? និយាយតាមត្រង់ ខ្ញុំចង់ឲ្យគាត់ស្ថិតក្នុងភាពបែបនេះ។ ការមិនឈឺចាប់ផ្នែកផ្លូវចិត្ត ភាពស្ងប់សុខ បរិភោគបានគ្រប់គ្រាន់ សម្រាន្តលក់ស្រួល… ។ គ្មានចិត្តព្យាបាទ មិនច្រណែនឈ្នានីស គ្មានការប្រកួតប្រជែង លែងលោភលន់ លែងចង់បានជាមួយកិលេសតណ្ហារបស់សត្វលោក… ។

ម្ដាយមីងខ្ញុំថតជាមួយកង់ Miyata របស់ប៉ាក្នុងឆ្នាំ១៩៨០
និយាយអំពីប្រវត្តិកង់នេះ វាជាកង់ម៉ាក Miyata វិញ ។ វាត្រូវបានពេញនិយមនៅកំឡុងទសវត្សឆ្នាំ៨០ ។ កាលនោះប៉ាធ្លាប់មានកង់នេះមួយដោយរដ្ឋបានបើកឲ្យសម្រាប់មន្ត្រីរាជការថ្នាក់ខ្ពស់និង មានស្នាដៃ ។ វាជាអនុស្សាវរីយ៍ចាស់សម្រាប់គ្រួសារខ្ញុំ ជាពិសេសគឺសម្រាប់គាត់… ថ្វីបើពេលនេះគាត់មិនអាចបើកម៉ូតូ ឬឡានបាន ប៉ុន្តែគាត់ញញឹមញញែមពេញចិត្តនឹងកង់ថ្មីនេះណាស់ ។
បងស្រីទី២របស់ខ្ញុំ បានស្រាវជ្រាវស្គាល់កន្លែងធ្វើកង់នេះ ។ វាជាកង់ចាស់ដែលសល់ពីជំនាន់មុន ដែលត្រូវបានគេប្រមូលមកជួសជុលថែមថយជាថ្មី… គ្មាននរណាដឹងថាកង់ដែលប៉ាខ្ញុំជិះពេលនេះធ្លាប់ឆ្លងកាត់រឿងអ្វីខ្លះនោះទេ? វាពិតអស្ចារ្យដែលខ្ញុំស្រមៃឃើញថា លោកប៉ាបានដឹកកូនស្រីខ្ញុំចេញពីសាលាជាមួយកង់នេះ វាកាន់តែបង្ហាញពីភាពសង្ហារបស់គាត់ក្នុងវ័យចំណាស់ឲ្យកាន់តែលេចធ្លោ ។ ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តមែនទែន ។ ជាពិសេសទៅទៀតនៅលើតួខាងក្រោមកង់មានសរសេរពាក្យជាភាសាអង់គ្លេសដែលខ្ញុំនិងបងស្រីបានជ្រើសរើស «Love From Your Daughters, Sophoin & Chenda» ដោយបូកបញ្ចូលឈ្មោះរបស់ខ្ញុំនិងបងស្រីជាមួយគ្នា ។
«សុំទោសលោកប៉ាដែលពួកយើងមិនមានអ្វីច្រើនជូនប៉ា… ។ នេះគ្រាន់តែជាអ្វីដែលពួកខ្ញុំចង់ផ្ដល់ឲ្យប៉ា… ខ្ញុំដឹងវាមិនហ៊ឺហា ខ្ញុំដឹងវាមិនមែនជារបស់ទំនើបស៊ីវីល័យ មិនមែនជាឡានសេរីថ្មីដែលមានតម្លៃខ្ពស់ ហើយប្រហែលមិនមែនជាអ្វីដែលមនុស្សចំណាស់គ្រប់គ្នាស្រលាញ់និងចង់បាន… ។ ប៉ុន្តែនេះជាទឹកចិត្តដ៏ស្មោះសរដែលពួកកូនមាន ។»
វាមិនច្រើន វាមិនលើសលប់ ប៉ុន្តែពូកខ្ញុំគ្រាន់តែចង់នាំគាត់ទៅកាន់អនុស្សាវរីយ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយ គ្រាន់តែហៅការចងចាំដែលកន្លងផុតឲ្យវិលត្រលប់មកឲ្យគាត់វិញម្ដងទៀត នោះគឺជាអនុស្សាវរីយកាលពីប៉ុន្មានទសវត្សមុន ដែលគាត់ជាវីរបុរសក្នុង ចិត្តប្រជាជន ជាមន្ត្រីរាជការដ៏ស្មោះត្រង់និង ត្រឹមត្រូវសម្រាប់ប្រទេសជាតិ ។ នេះជាសម្បត្តិ និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះក្នុងនាម ជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកអក្សរសាស្ត្រម្នាក់ ជាមន្ត្រីអភិវឌ្ឍន៍ម្នាក់ លោកប៉ាជាគំរូឈានមុខសម្រាប់ពួកយើងជារាងរហូត ។
មតិ»
No comments yet — be the first.