អ្នកគ្រូ ភួង អ្នកគ្រូក្នុងមួយជិវិតខ្ញុំ 12/02/2011
Posted by មានសង្ឃឹម in ផ្ទាល់ខ្លួន.Tags: កុមារភាព, ខេត្តកំពង់ធំ, ប្រទេសកម្ពុជា, ផ្ទាល់ខ្លួន
trackback
វាជា ពេលដែលខ្ញុំទំនេរឈប់សំរាកពីការងារការិយាល័យ ការងារដែលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពប្រកួតប្រជែងរហូតដល់មិនអាចស្វែងរក មិត្តដែលជួយគ្នាទៅវិញទៅមក បាន។ អស់រយះពេលពេញមួយឆ្នាំដែលខ្ញុំ បញ្ឈប់លែងនឹកនាការងារទាំងនោះ ហើយត្រលប់មកធ្វើជាស្រ្តីដ៏សមញ្ញម្នាក់ជាមួយការងារផ្ទះ ជារយះពេលដែលខ្ញុំតែងតែរំលឹក រឿងអតីតកាល ជាពិសេសរឿងតាំងពីខ្ញុំនៅតូចៗ អ្នកដឹងទេវាពិត ជាមានសេចក្តីសុខខ្លាំងណាស់។
ខ្ញុំ ត្រូវបានក្រុមគ្រួសារបញ្ជូនចូលសាលារៀនថ្នាក់មតេយ្យតាំងពីអាយុ ៣ ឆ្នាំជាមួយបងស្រី (បងភ័ណ្ឌ) កាលនោះខ្ញុំនិយាយមិនទាំងបានច្បាស់ស្រួលបួលផង។ ក្រោយមកឆ្នាំបន្ទាប់បងស្រីក៏គ្រប់អាយុ ៦ ឆ្នាំហើយបានផ្លាស់ចូលរៀនបឋមសិក្សាទៅ ហើយខ្ញុំត្រូវរៀនតែម្នាក់ឯង។ កាលពីដំបូងពេលដែលខ្ញុំចូលរៀនថ្ងៃណាក៏យំ យំព្រោះបាត់ម៉ាក់ បាត់ប៉ា ខ្ញុំខ្លាច និង មិនសុំាទៅនឹងបរិយាកាសថ្មី ខ្ញុំមិនដឹងច្បាស់ទេថា ត្រូវចំណាយពេលយូរប៉ុណ្ណាទំរាំបាត់យំ។
ក្រោយ ពេលដែលបងភ័ណ្ឌផ្លាស់ចេញទៅ ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំមានការបារម្មម្តងទៀត ប៉ុន្តែខ្ញុំមានភាពក្លាហានជាងមុនច្រើន។ អ្នកគ្រូរបស់ខ្ញុំឈ្មោះថាអ្នកគ្រូ ភួង នៅភូមិរបស់យើងនរណាក៏ស្គាល់គាត់ដែរ គាត់មានរាងខ្ពស់ស្រលះ មានសក់វែងខ្មៅក្រិប ដែលជានិច្ចជាកាលគាត់ចូលចិត្តចងវាទៅក្រោយ ក្រៅពីសំបុរស្រអែមបែបជាស្រ្តីខ្មែរ អ្វីដែលខ្ញុំចាំច្បាស់បំផុតគឺគាត់មានរោមភ្នែកវែងៗ និង រោមចញ្ចើមដូចគេគូ គាត់នៅមានធ្មេញសស្អាត និង ញញឹមស្រស់។
នៅ ក្នុងថ្នាក់រៀនខ្ញុំតូចជាងគេ ដូច្នេះហើយអ្នកគ្រូក៏យកចិត្តទុកដាក់នឹងខ្ញុំជាងគេដែរ ខ្ញុំមានទំលាប់ល្អ ដែលអ្នកគ្រូចូលចិត្តគឺខ្ញុំមិនដែលទំលាប់ស្រែករំខាននរណា ហើយខ្ញុំយកចិត្តទុកដាក់ពេលដែលគាត់ពន្យល់។ ជាការពិតមួយគឺខ្ញុំដូចជាកំពុងតែលង់សេ្នហ៏ គាត់អញ្ចឹង អ្វីដែលគាត់មានខ្ញុំយកចិត្តតាមកំណត់ចំណាំទាំងអស់។
មាន ពេលមួយដែលខ្ញុំចាំបាន អ្នកគ្រូបានចែកប្រដាប់លេងដល់ពួកយើង ជាជ័រដែលដាក់តំរៀបលើគ្នា ដើម្បីឲ្យចេញជារូបផ្សេងៗ ខ្ញុំមិនសប្យាយចិត្តនោះទេព្រោះពួកគេបានដណ្តើមរបស់ខ្ញុំ ម្នាក់នេះថាខ្ចី ម្នាក់ខាងនោះក៏ខ្ចី មិនទាន់ថាឲ្យផងពួកគេឆក់យកអស់ទៅហើយ ដៃលឿនជាងមាត់ទៅទៀត ខ្ចីចុះខ្ចីឡើងសល់តែប៉ុន្មានគ្រាប់ លេងអីនឹងកើត អញ្ចឹងខ្ញុំអង្គុយមើលពូកគេលេង។ អ្នកគ្រូឃើញចឹងក៏យកពីពួកគេមកឲ្យខ្ញុំវិញ លើកនេះគាត់នៅបន្ថែមឲ្យខ្ញុំច្រើនជាងមុនទៅទៀត ខ្ញុំអរស្ទើរតែហោះបុក ដំបូលទៅហើយ លើកនេះប្រាកដជាលេងឲ្យសប្បាយម្តង ហើយពួកគេមិនហ៊ានដណ្តើមខ្ញុំទៀតទេ។
ពេល ចេញទៅផ្ទះពូកគេលួងខ្ញុំចេញទៅក្រៅ ហើយវ៉ៃខ្ញុំ ខ្ញុំឈឺណាស់ គេទាញអាវរបស់ខ្ញុំឡើងដាច់ឡេវអស់ មានស្នាមឈាមដាច់ដោយសារក្រចកជាច្រើននៅលើស្បែក របស់ខ្ញុំ ថ្ពាល់របស់ខ្ញុំឡើងក្រហមអស់។ អត់មាននរណាជួយខ្ញុំទេមានតែអ្នកឈរមើល វាយឺតពេលទៅ ហើយទំរាំមីងរបស់ខ្ញុំមកដល់ ប៉ុន្តែក្រោយពីរឿងនេះកើតឡើង អ្នកដែលមានការសោកស្តាយជាងគេគឺអ្នកគ្រូភួងរបស់ខ្ញុំ គាត់ហាក់ដូចជាមានការឈឺចិត្ត ចំលែក ជារឿយៗគាត់តែងតែអោបខ្ញុំ បិចថ្ពាល់ខ្ញុំ ហើយនិយាយ ពាក្យលួងលោមជាច្រើន គាត់កាន់តែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំច្រើនជាងមុន។
ខ្ញុំ ស្រលាញ់អ្នកគ្រូណាស់ ខ្ញុំតែងតែបេះផ្កាពីផ្ទះឲ្យគាត់រាល់ថ្ងៃ គាត់សិតសក់ខ្ញុំ ចងសក់ឲ្យខ្ញុំ ចំពោះខ្ញុំគាត់ជាមនុស្សជាទីស្រលាញ់ ខ្ញុំស្រលាញ់គាត់ដូចសង្សារម្នាក់ ជាសេចក្តីស្រលាញ់ដែលមានជាលើកដំបូង។ អ្នកគ្រូតែងតែជូតទឹកភ្នែកពេលខ្ញុំយំ គាត់តែងបោសសំលៀកបំពាក់ឲ្យខ្ញុំពេលប្រលាក់ដី គាត់ឲ្យនំចំណីពេលខ្ញុំឃ្លាន គាត់លួងលោមខ្ញុំពេលខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្ត អ្នកគ្រូធ្វើបែបនេះចំពោះខ្ញុំរយះ ពេលបីឆ្នាំ គាត់មិនដែលបង្ហាញពីភាពធុញទ្រាន់នោះទេ គាត់ល្អ ល្អរហូតធ្វើឲ្យក្មេងម្នាក់នេះមិនអាចបំភ្លេចបាន ខ្ញុំដឹងថាគាត់ស្រលាញ់ខ្ញុំជាងសិស្សណាទាំងអស់។
ពេល វេលាចេះតែកន្លងផុតទៅ គ្នានអ្នកគ្រូណាជំនួសគាត់បានទេ គាត់ជាមនុស្សគំរូម្នាក់ក្នុងមួយជិវិតខ្ញុំ បើទោះជាខ្ញុំបានផ្លាស់ចូលបឋមសិក្សាក៏ដោយ ខ្ញុំតែងតែទៅលេងផ្ទះគាត់ជារឿយៗ។ ខ្ញុំសំពះលាអ្នកគ្រូទាំងសោកស្តាយបំផុតពេលដែល គ្រួសារខ្ញុំបានផ្លាស់មកភ្នំពេញ។ ពេលដែលចាកចេញមក ខ្ញុំអើតមើលអ្នកគ្រូតាមបង្អួចឡានខាងក្រោយ ខ្ញុំមើលគាត់ឈរបក់ដៃដោយអាឡោះអាឡៃ មើលរហូត រហូតខ្ញុំមើលគាត់ លែងឃើញ។
ចាប់ ពីពេលនោះមកដល់អីឡូវខ្ញុំមិនដែលបានជួបគាត់សូម្បីតែម្តង ខ្ញុំនឹកគាត់ណាស់ ខ្ញុំមានការសោកស្តាយពេលលឺថាម្តាយរបស់គាត់បានចែកឋានទៅ កាលនោះខ្ញុំបានផ្ញើ លុយចូលបុណ្យគាត់ដែរ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានមកព្រោះរវល់ការងារ គាត់តែងតែផ្តាំផ្ញើសួរសុខទុក្ខខ្ញុំរហូត គាត់សួរម្តាយខ្ញុំថា ចិន្តាធំប៉ុណ្ណាហើយ នាងស្អាតដូចកាលនៅពីតូចទេ?
ខ្ញុំ បានទៅលេងឯស្រុកកំណើត ប៉ុន្តែគាត់បានផ្លាស់ចេញមកនៅភ្នំពេញ ជាមួយស្វាមីរបស់គាត់ ហើយរឿងដែលខ្ញុំឈឺចាប់បំផុតនោះគឺអ្នកស្រុកភូមិបានប្រាប់ខ្ញុំ ថាគាត់ពិបាកណាស់ព្រោះប្តីធ្វើបាប ដោយសារខ្មាស់គេពេកគាត់ក៏សំរេចចិត្តចាកចេញទៅ។ ខ្ញុំសែនឈឺចិត្ត ឈឺខ្លាំងបំផុត ហេតុអីអ្នកគ្រូដ៏ល្អរបស់ខ្ញុំជួបរឿងបែបនេះ ខ្ញុំចង់ជួបបុរសម្នាក់នោះទះគេឲ្យខ្លាំង ខ្លាំងបំផុតតាមដែលអាចធ្វើបាន បើសិនអ្វីដែល ពួកគេទាំងនោះនិយាយវាជាការពិត។
ខ្ញុំ ចង់ជួបគាត់ ខ្ញុំប្រាប់ខ្លួនឯងថានឹងរកគាត់ឲ្យឃើញពេលខ្ញុំធ្វើដំណើរទៅ ស្រុកកំណើតលើកនេះ ខ្ញុំនឹងព្យាយាមរកព័តិមានពីគាត់ ខ្ញុំនៅតែជឿថាខ្ញុំអាចជួបគាត់ម្តងទៀតនៅពេលណាមួយ ខ្ញុំមិនបញ្ឈប់និស្ស័យរវាងខ្ញុំ និង គាត់ត្រឹមនេះទេ។ ខ្ញុំចង់អោបគាត់ អោបឲ្យណែន អោបដោយក្តីស្រលាញ់ និង គោរព អោបដូចកាលដែលគាត់ធ្លាប់អោប ខ្ញុំកាលពីជាង ២០ ឆ្នាំមុន។ អ្នកគ្រូខ្ញុំនឹកអ្នកគ្រូណាស់ រហូតមកដល់ពេលនេះគ្មានគ្រូណាល្អដូចអ្នកទេ គ្នានសូម្បីតែបន្តិច ភាគច្រើនពួកគាត់ស្រលាញ់សិស្សដោយសារលុយ មិនដូចអ្នកគ្រូស្រលាញ់ខ្ញុំទេ ទោះបីខ្ញុំគ្រាន់តែជាក្មេងដ៏សមញ្ញម្នាក់ក៏ដោយ។
ទោះ បីច្រើនឆ្នាំកន្លងផុតទៅក៏ដោយ ខ្ញុំនៅចាំពាក្យគាត់បានច្បាស់ណាស់ ជាពាក្យទូន្មានដែលខ្ញុំតែងតែអនុវត្តន៏កន្លងមក គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា “ចិន្តា ពេលកូនធំឡើងកូនត្រូវធ្វើជាមនុស្សល្អម្នាក់”។
“ខ្ញុំចង់ប្រាប់គាត់ថា គាត់ជាអ្នកគ្រូដ៏ល្អបំផុតរបស់ខ្ញុំ និង ជាអ្នកគ្រូសំរាប់ខ្ញុំរហូតក្នុងមួយជិវិតនេះ “
មានសង្ឃឹម 
ដូចធ្លាប់លឺឈ្មោះនេះម្តង “អ្នកគ្រូភួង”
អគុណអ្នករាល់គ្នាសំរាប់ការចូលចិត្តអត្ថបទនេះ ។
ឌីយ៉ាះ បើសិនជាអ្នកគិតថាធ្លាប់ស្គាល់គាត់ អ្នកអាចទាក់ទងមកខ្ញុំបាន ខ្ញុំពិតជាចង់ដឹង។